Waarom komt lepra nog steeds voor?

Gemiddeld duurt het wel 5 jaar voordat de symptomen van lepra zichtbaar worden en een patiënt doorheeft dat er iets mis is. Waar sommige bacteriën zich elke minuut vermenigvuldigen, deelt de leprabacterie zich maar eens in de 2 weken. Zo kan iemand de bacterie jarenlang ongemerkt bij zich dragen en de ziekte overdragen aan buren, vrienden of familieleden. Dit maakt het bestrijden lastig. Idealiter wil je directe contacten van leprapatiënten preventief behandelen om de genoemde ‘ongemerkte’ besmetting te voorkomen. Hier zijn gelukkig recent succesvolle stappen in gemaakt.

Preventief behandelen

Zo hebben directe contacten van een leprapatiënt 60% minder kans om zelf deze infectieziekte te ontwikkelen wanneer zij een eenmalige dosis van het antibioticum rifampicine innemen (PEP). Een succesvolle methodiek die we al enige jaren toepassen maar het verstrekken hiervan moet wel overal onderdeel worden van de dagelijkse leprazorg van zorgverleners. Bovendien moeten patiënten en hun omgeving hier ontvankelijk tegenover staan (met het oog op discriminatie en ‘waarom zou ik een medicijn innemen als ik nog geen lepra heb’). De WHO heeft nu officiële ‘Guidelines’ uitgevaardigd waarin PEP wordt aanbevolen voor de preventie van lepra. Daarmee is de weg nu vrij om op grote schaal dit antibioticum te implementeren. Ook startte 15 jaar geleden de American Leprosy Missions (ALM) met het financieren van de ontwikkeling van een lepra-specifiek vaccin. Net als bij PEP is het doel om hiermee mensen in de directe omgeving van een patiënt preventief te behandelen. De resultaten van het veiligheidsonderzoek met dit nieuwe vaccin zijn positief.

Met preventieve behandelingen kunnen we de keten van besmetting doorbreken. Een uitdaging is het zorgvuldig in kaart brengen van patiënten en hun directe omgeving vanwege discriminatie (er niet voor willen uitkomen) en omdat zij veelal in ver afgelegen en niet makkelijk bereikbare gebieden wonen. Ook voor het opsporen en in kaart brengen van mogelijke patiënten en hun omgeving zijn we continu de methodieken aan het ontwikkelen. Zodat ons doel ‘een wereld zonder lepra en zonder uitsluiting als gevolg van handicaps’ steeds dichterbij komt.