Stigma en het wonen in een leprakolonie

Onze directeur, Linda Hummel, bezocht onlangs Leprastichting India in New Delhi vanwege hun 25-jarig bestaan. Ze woonde niet alleen een groots event bij wat speciaal georganiseerd was vanwege dit jubileum, er was ook ruimte om één van de 6 leprakolonies in New Delhi te bezoeken die Leprastichting India ondersteunt.

Samen met de Nederlandse ambassadeur van India, Marisa Gerards en haar man Peter Knoope bezocht Linda Hummel op een zondagmiddag de leprakolonie Jeevan Deep Kusht Ashram, R.K Puram, New Delhi.

Het reilen en zeilen in een leprakolonie

Hoe is het leven in een leprakolonie vandaag de dag? Leprakolonies zijn namelijk ooit ontstaan doordat lotgenoten, in dit geval door lepra getroffen mensen die werden gediscrimineerd en verstoten door de maatschappij, een eigen wereld creëerden met elkaar. Zij bouwden hun huisjes op een afgebakend stuk terrein, veelal op vuilnisbelten, vlakbij treinrails of onder een viaduct. Kortom, op plekken waar normaal gesproken niemand zou willen wonen.

Vaak is het voor deze mensen moeilijk en zelfs onmogelijk om te werken en in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Ze zijn afhankelijk van giften van andere mensen, maar dat is geen structurele oplossing

Verbinding maken is de sleutel

Hoe kan Leprastichting India de mensen in de kolonies structureel helpen? Leprastichting India heeft onderzocht hoe ze de mensen in de kolonies het beste kunnen helpen en welke behoeften ze hebben. Mensen in de leprakolonies zijn doorgaans van lepra genezen, het is er veilig, maar men heeft vooral last van discriminatie en uitsluiting en daar moet wat hun betreft wat aan gedaan worden.

Bewoners hebben doorgaans ook behoefte aan algemene gezondheidsdiensten en ondersteuning vanuit de overheid. Bijvoorbeeld fysiotherapie voor de begeleiding bij het omgaan met een handicap of geestelijke gezondheidszorg voor het omgaan met verminkingen.

Jongere generaties die nu in de kolonies wonen zijn de 2^e of 3^e generatie bewoners van de leprakolonie en zij hebben voornamelijk behoefte aan steun bij het tegengaan van stigma. Zij ondervinden namelijk veel discriminatie en uitsluiting. Alleen omdat ze op zo’n plek wonen. Toegang tot onderwijs, hulp bij of mogelijkheden voor zelfontwikkeling zou hen enorm helpen.

Er lijkt momenteel echter een enorme kloof te zijn tussen de behoeften van de bewoners en de mogelijkheden die de overheid biedt. Ze kunnen elkaar in de praktijk moeilijk vinden. Leprastichting India gaat nu de faciliteiten en diensten van de overheid in kaart brengen om op structurele basis meer voor de mensen en in het bijzonder voor de kinderen in de kolonies te kunnen betekenen door de juiste verbindingen te maken. Een voorlichtingscampagne over stigma waardoor er meer kennis en begrip over de ziekte lepra en haar gevolgen zal ontstaan zou hierbij enorm helpen.

Tot slot had Leprastichting India tijdens het bezoek aan de leprakolonie aan een aantal jongeren een cadeautje gegeven. Degenen die goed gescoord hadden bij het examen kregen een school-/laptoptas en schrijfwaren zoals schriften, potloden, pennen, gummen en puntenslijpers. Ze zijn altijd voorzichtig met het geven van cadeaus, maar dit was erkenning voor de prestaties van deze jongeren en gaf een grote glimlach op het gezicht van de trotse moeders.