Taufik; de lachende lepra-functionaris
Taufik Rahman (50) heeft een glimlach op zijn gezicht als hij vertelt over de lepra-ontwikkelingen in zijn district Rancabango in Indonesië. Het gaat namelijk de goede kant op; er zijn geen mensen met ernstige handicaps door lepra meer gevonden de laatste jaren. En dat, terwijl de situatie ooit heel anders was.
Taufik werkt al 27 jaar als lepra-functionaris in het gezondheidscentrum van Rancabango. Hij weet dus precies wat daar de ontwikkelingen met betrekking tot lepra zijn. Taufik: ‘ toen ik net begon als lepra-functionaris, ging ik op onderzoek uit om mensen met lepra te vinden. Ik kwam toen nog veel mensen tegen die al ernstige handicaps hadden door lepra. Ook waren er veel mensen die waren verbannen uit hun dorp of die zichzelf hadden opgesloten. Bang om gediscrimineerd te worden’.
In de jaren 90 werd lepra in Indonesië nog beschouwd als een veel voorkomende ziekte en waren mensen niet op de hoogte van de consequenties als de ziekte niet tijdig behandeld werd. Velen geloofden toen ook nog dat lepra een vloek was en dat het te maken had met hekserij.
Gesteund door de Leprastichting, de lokale- en provinciale gezondheidscentra en de dorpshoofden begon Taufik voorlichting te geven over lepra in de dorpen in zijn district. Tijdens dorpsbijeenkomsten en lokale festiviteiten vertelde hij over lepra, wat het was, hoe het overgedragen werd en ook hoe het behandeld kon worden. Daarnaast bleef hij actief op zoek gaan naar mensen met lepra.
Toch duurde het nog een aantal jaar voordat de effecten van zijn werk zichtbaar werden. Taufik: ‘begin 2000 zag ik eindelijk dat het aantal mensen met een ernstige handicap door lepra begon te dalen. De mensen gingen enthousiast aan de slag met de huid-check activiteiten en deelden de juiste kennis over lepra met elkaar. Dat was hoopgevend’, aldus Taufik.
In de afgelopen Jaren dat hij als lepra-functionaris werkte, heeft hij veel mensen met lepra behandeld. Zo herinnert hij zich nog Darmanto (28). Darmanto had zichzelf 4 maanden opgesloten in zijn kamer uit schaamte voor zijn witte vlekken. Lokale artsen hadden hem eerder gezegd dat het allergieën waren, maar zijn gezondheid ging steeds verder achteruit. Gelukkig hoorde Taufik van een dorpsgenoot van Darmanto over zijn toestand en kwam hem te hulp. Na een jaar van behandeling met medicatie is Darmanto inmiddels weer helemaal hersteld en werkt hij nu weer als een tractorchauffeur. Taufik: ‘dat soort verhalen blijven je bij’.
‘Het geeft me altijd weer een goed gevoel als ik mensen op tijd kan helpen zodat ze weer helemaal herstellen. Ik ben me ervan bewust dat mensen met een handicap door lepra nog altijd veel hindernissen moeten overwinnen en dat ze nog steeds te maken hebben met discriminatie. Ook zijn er nog steeds mensen met lepra in mijn district. Maar deze worden over het algemeen nu tijdig ontdekt en behandeld. We zijn er nog niet, maar het is al zoveel beter dan het was. Dat geeft hoop. En daar blijf ik me voor inzetten, ook nu ik een andere functie heb’, aldus een hoopvolle Taufik