India

Vikas komt uit een familie die al generaties lang bloemen verkoopt. Ook werkt hij in een lokale winkel. Vikas: ‘als ik met mensen sprak, hield ik altijd mijn handen in mijn zakken. Ik wilde niet dat men zag dat ik lepra had gehad. Daar schaamde ik me erg voor’.

Het (onderzoeks)team van de Leprastichting in India onderzocht zijn handen en ontdekte dat hij gelukkig zijn vingers nog kon bewegen. Hij kreeg daarom het advies om thuis dagelijks oefeningen te doen om de flexibiliteit in z’n vingers te vergroten. Daarna zou hij eventueel in aanmerking komen voor een herstel-operatie.

Na twee jaar begeleiding en oefenen zag Vikas echter nog steeds weinig heil in een herstel-operatie. Ook al was de operatie voor hem kosteloos en zou deze worden uitgevoerd in een speciaal lepra-ziekenhuis. Vikas: ‘Ik was vooral bang om mijn baan en inkomsten kwijt te raken, als ik een maand in het ziekenhuis zou moeten worden opgenomen.’

Succesvolle operatie
Het team van de Leprastichting liet het er echter niet bij zitten en probeerde hem te overtuigen van de voordelen van de operatie. Ook spraken ze met zijn werkgever over de mogelijkheid voor onbetaald verlof én compenseerden ze hem grotendeels voor zijn gemiste inkomsten. Dat gaf uiteindelijk de doorslag. Vikas stemde in met de operatie en werd succesvol behandeld in een speciaal lepraziekenhuis in Naini. Vikas: ‘Ik ben achteraf enorm blij dat ik de operatie toch heb laten uitvoeren. Ik voel me veel gelukkiger en positiever nu en hoef mijn handen nooit meer te verbergen. Mijn vader is ook opgelucht. Hij is nu zelfs op zoek naar een geschikte partner voor mij, om mee te trouwen.’Alle familieleden van Vikas werden onderzocht door het team van de Leprastichting. Ook zijn vader en jongere broertje bleken lepra te hebben. Nu iedereen behandeld en genezen is, kan de familie weer opgelucht ademhalen. En Vikas? Die durft zijn handen weer aan iedereen te laten zien.

 

Schrijf u in voor de e-mailnieuwsbrief en ontvang nieuws en informatie over acties of volg ons op social media.