Het verhaal van Eduardo

“Ik zie langzaam weer iets terug van de oude Eduardo”

Toen Eduardo 4 jaar was, kreeg hij een wit vlekje bij zijn oog. Zijn moeder Cosma ging met hem naar verschillende dokters. Die dachten dat hij een huidziekte had. Totdat lepra-arts Fabiana pas jaren later lepra bij hem constateerde. Hij was toen acht. “Toen Eduardo de uitslag te horen kreeg, reageerde hij helemaal niet, hij keek de dokter alleen met een lege blik aan”, vertelt Cosma. “Hij had geen idee wat hem was overkomen. Ik en mijn man André waren meteen heel bezorgd over hem. We hadden wel eens wat gehoord over lepra en wisten dat het om een ernstige ziekte ging.”

Toen Eduardo de uitslag te horen kreeg, reageerde hij helemaal niet, hij keek de dokter alleen met een lege blik aan

Lange tijd niet naar school

Na de diagnose startte Eduardo meteen met de behandeling van een jaar. Maar na een half jaar elke dag een pil slikken, kreeg hij veel last van bijwerkingen. Zijn gezicht raakte opgezwollen en werd rood. Het brak zijn moeders hart toen ze hem zo zag. “Hij kreeg speciale medicijnen die de ontsteking remde, maar de zwelling en roodheid werden pas na weken minder. Ik had naar school gebeld dat hij niet lekker was en hield hem een maand thuis. Hij deed niks en wilde niks, behalve gamen vanaf de bank. Hij verstopte zich binnenshuis.”

Toen de schooldirecteur erachter kwam dat de witte vlek lepra was, ontzei hij hem de toegang tot school. Hij dacht dat Eduardo besmettelijk was

Slachtoffer van pesten

Eduardo zag er erg tegenop om weer naar school te gaan. Hij schaamde zich voor zijn gezicht. De witte vlek was toen nog groter dan nu. Zijn moeder had geen idee dat er iets mis was op school, totdat ze regelmatig door de meester gebeld werd over vechtpartijtjes in de klas. “Eduardo werd door klasgenoten op een gemene manier gepest, uitgescholden en belachelijk gemaakt. En toen de schooldirecteur erachter kwam dat de witte vlek lepra was, ontzei hij hem de toegang tot school. Hij dacht dat Eduardo besmettelijk was.”

De pesterijen en uitsluiting hadden een grote impact op Eduardo. Cosma herkende haar eigen zoon niet meer. “Ik zag hem veranderen in een boos, teruggetrokken en prikkelbaar kind. Hij was één bonk frustratie en had vaak enorme driftbuien. Hij had geen vriendjes en ondernam bijna niks meer. Hij zag het soms niet meer zitten.”

Meelevende lepra-arts schiet te hulp

Aangedaan door de situatie van Eduardo, besloot lepra-arts Fabiana hem te helpen met zijn problemen op school. Ze schreef een doktersbrief naar de schooldirecteur en gaf voorlichting over lepra in de klas. Door haar tussenkomst was Eduardo weer welkom op school. Zijn moeder is Fabiana daar ontzettend dankbaar voor. “Ik vind het belangrijk dat hij onderwijs krijgt. Ik maakte me wel een beetje zorgen om zijn schoolprestaties. Hij kon zich maar moeilijk concentreren en zijn cijfers gingen achteruit. Ook vertoonde hij moeilijk gedrag.”

Heel veel therapie

Fabiana vermoedde dat dit de gevolgen waren van de heftige pesterijen. Ze verwees Eduardo door naar een psycholoog om het gepest te verwerken. Hij gaat er al lange tijd 1 keer per week naartoe. Ook gaat hij 1 keer per maand naar een zelfzorggroep waar hij lotgenoten ontmoet. Zijn moeder gaat altijd met hem mee. “Eduardo is nu 11 en van lepra genezen, maar hij draagt de littekens nog met zich mee. En dat is moeilijk. Ik ben blij dat hij goede hulp krijgt. Hij heeft er veel baat bij. Hij leeft weer op en kruipt langzaam uit zijn schulp. Ik begin weer het vertrouwen te krijgen dat ik mijn oude Eduardo weer terug zie.”