Het verhaal van Maria

Afschuwelijke tijd in de leprakolonie

Ze verblijft er uiteindelijk 3 maanden. De angst voor besmetting is zo groot dat ze van de artsen niets mag aanraken. Zelfs de stoel waar ze op zit, wordt in brand gestoken en haar eten wordt achtergelaten op een paadje. Dit alles om te voorkomen dat er persoonlijk contact en besmetting plaatsvindt. Maria: “ik voelde me daar zo slecht, ik heb me nog nooit zo slecht en minderwaardig gevoeld!”  

Zelfs de stoel waar ze op zit, wordt in brand gestoken om besmetting te voorkomen

Niemand wilde meer iets bij ons kopen

Gelukkig lukt het haar man om haar uit de leprakolonie te krijgen en keert ze weer terug naar haar dorp. Toch is haar leven vanaf dat moment veranderd. Maria: “Voordat ik ziek werd, hadden we een kleine goedlopende winkel. Maar toen bekend werd dat ik lepra had, kocht niemand meer iets bij ons.” Ze moet dus op zoek naar ander werk om geld te verdienen. Huizen schoonmaken lukt door haar beperkingen al snel niet meer en ze wordt afhankelijk van een bescheiden toelage van de overheid voor mensen met een beperking. 

Toen bekend werd dat ik lepra had, kocht niemand meer iets bij ons

Meer zelfvertrouwen dankzij de zelfzorggroep

In 2010 meldt ze zich aan bij een zelfzorggroep van Leprastichting Brazilië. Het blijkt een goede beslissing. Het contact met lotgenoten helpt haar om haar gevoelens van schaamte te overwinnen en langzamerhand krijgt ze weer wat zelfvertrouwen. Al snel sluit ze zich aan bij een nieuw project voor het genereren van inkomsten. Ze volgt workshops om sieraden te leren maken van natuurlijke materialen en gastronomie workshops om diverse soorten brood en lekkernijen te leren bakken. Met het geld dat ze met de verkoop van de sieraden verdient, knapt ze haar keuken op. Zo kan ze voortaan vanuit haar eigen huis aan de slag. 

Een positieve wending

Door het project is haar economische situatie verbeterd en haar eigenwaarde gegroeid

Het leven van Maria neemt hierdoor een positieve wending. Door het project is haar economische situatie verbeterd en haar eigenwaarde gegroeid. In 2019 wordt ze gevraagd om tijdens het 10e Leprasymposium in de Braziliaanse kustplaats Recife, de door haar gemaakte producten te verkopen. Het is in meerdere opzichten een bijzondere dag voor haar; niet alleen wil iedereen haar levensverhaal horen, maar ook ziet ze voor het eerst in haar leven de zee. Maria: “Het voelt alsof ik opnieuw ben geboren. Ik voel me echt een heel ander mens nu vergeleken met 10 jaar geleden.” 

Weer meedraaien in de maatschappij

De inspanningen zijn gelukkig niet voor niks; 30 voormalige leprapatiënten verdienen nu weer een eigen inkomen, en dat is zo waardevol

Het verhaal van Maria staat niet op zichzelf. Het project biedt voormalig leprapatiënten een kans om weer mee te draaien in de maatschappij en dat zorgt voor meer zelfvertrouwen en weerbaarheid. Rejane Almeida van Leprastichting Brazilië: “Het veranderen van mensenlevens is niet makkelijk. Maar het maakt ons blij om te zien dat het toch mogelijk is en dat mensen er echt beter van worden! Onze inspanningen zijn gelukkig niet voor niks; 30 voormalige leprapatiënten verdienen nu weer een eigen inkomen, en dat is zo waardevol. Met de positieve resultaten van dit project hopen we nu ook meer donoren te kunnen aantrekken om zo nog meer mensen zoals Maria te kunnen helpen“ aldus Rejane.