Het verhaal van Miguel
Miguel had een vreemde, rode vlek in zijn gezicht. Hij moest op lepra onderzocht worden, maar omdat hij van het kastje naar de muur werd gestuurd kwam dat onderzoek maar niet. Ondertussen werden zijn klachten steeds erger. Gelukkig kwam lepra-arts Fabiana in beeld. Zij was zijn redder in nood. Eindelijk kreeg hij de zorg die hij nodig had.
“Eindelijk werd ik geholpen”
Op een dag ontdekte Joseane een vlek in het gezicht van haar zoon Miguel. “Het leek net alsof iemand hem geslagen had. De vlek was een beetje rood. Ik vroeg Miguel wat er gebeurd was, maar hij had geen idee. Ik ging met hem naar de dokter. Hij dacht dat het een allergische reactie was. Hij liet het niet verder onderzoeken, maar gaf ons alleen een zalfje mee.”
Zelf dokteren
Miguel smeerde de zalf gedurende twee weken, maar er was geen enkel effect te bespeuren. Zijn moeder ging niet terug naar de dokter, maar ging zelf andere zalfjes uitproberen. “Omdat de dokter had gezegd dat Miguel een allergische reactie had, kocht ik bij de drogist crèmes tegen allergieën. Een jaar lang was ik zelf voor dokter aan het spelen. Maar niets hielp.”
De vlek werd groter en groter en raakte ook opgezwollen. Ik werd er wanhopig van.
Lang wachten
Op een gegeven moment kwam er een nieuwe gezondheidspost bij Joseane in de buurt. Ze greep haar kans en ging er meteen met Miguel naartoe. “De dokter hoefde alleen maar naar hem te kijken en ze dacht meteen dat hij lepra had. Helemaal zeker was ze er niet van, omdat zijn vlekken niet gevoelloos waren. Om een diagnose te kunnen stellen was een biopt, een te onderzoeken stukje huid, nodig. Helaas had ze niet de middelen en de bevoegdheid om dat te doen. Ze verwees ons door naar een dermatoloog.”
“Vanaf dat moment kwamen we in een medische molen terecht. We werden van de ene dermatoloog naar de andere gestuurd en kregen te maken met lange wachttijden. Ondertussen verergerden Miguels klachten. Hij kreeg donkere vlekken in zijn gezicht en gezwollen oorlellen. Ik was radeloos. Ik had geen geld om de biopt, het weg te nemen stukje huid om te onderzoeken, eventueel zelf te betalen. Ik ben een gescheiden, alleenstaande moeder met drie jonge zoons. Ik ben werkloos en leef van een kleine uitkering. Er zat niks anders op dan te wachten. Het waren lange, onzekere dagen.”
Redder in nood
Na een jaar wachten kwam Miguel eindelijk bij het juiste ziekenhuis en de juiste specialist terecht. Lepra-arts Fabiana zag de ernst van de situatie in en ondernam snel actie. Joseana zag haar als een echte redder in nood. “Fabiana nam nog diezelfde dag de biopt, het te onderzoeken stukje huid, bij Miguel af. En inderdaad: hij had lepra. Ze liet hem meteen beginnen met de medicijnkuur van een jaar. Ze nam ook alle tijd om hem alles uit te leggen over de ziekte lepra en de behandeling.”
Eindelijk voelden we ons serieus genomen en kreeg Miguel de hulp die hij nodig had
Het scheelde niet veel of Miguel had blijvende handicaps op kunnen lopen. Door de te late diagnose, was de zenuw in zijn handen al beschadigd geraakt. “Miguel heeft enorm geluk had dat de zenuwbeschadiging in een beginstadium zat”, zegt zijn moeder. “De medicijnen helpen en Fabiana leert hem oefeningen om de kracht in zijn handen te trainen. Ook vertelt ze hem hoe belangrijk het is dat hij goed voor zichzelf zorgt.”
Ik was zo opgelucht dat hij uiteindelijk in goede handen was. Daardoor zag ik weer licht aan het eind van de tunnel.
