“Ik verloor het gevoel in mijn beide armen en benen”
Vlak na zijn trouwen begon Mahesh op 25-jarige leeftijd het gevoel in beide armen en benen te verliezen en begon ook zijn linkervoet te zweren. Zijn directe buren en andere dorpsbewoners gingen hem mijden. Ten einde raad verhuisde Mahesh met zijn familie naar een afgelegen leprakolonie. Op dat moment kon hij zich niet voorstellen dat het ooit goed zou komen en dat hij zelfs zijn eigen bedrijfje kon beginnen. Lees het persoonlijke verhaal van Mahesh over tegenslag en opkrabbelen.
Mahesh: “Omdat ik minder gevoel had in zowel mijn armen als benen, merkte ik niet snel dat ik wondjes had. Dat wordt dan snel erger. Binnen een paar maanden na mijn gevoelloosheid in mijn voet kreeg ik een zweer. Mijn vader bracht me naar een privékliniek maar dat hielp niet echt.”
Doordat Mahesh door zijn buren en dorpsbewoners werd buitengesloten verliet hij zijn dorp. Om zijn eigen waardigheid en die van zijn familie te redden, ging hij in een afgelegen leprakolonie wonen. Tien jaar lang voerde Mahesh in en rond de kolonie allerlei klusjes uit om in zijn levensonderhoud te voorzien. Dat was zwaar want ondertussen begon zijn lichaam steeds meer te lijden door de leprabacterie.
Mahesh vervolgt: “Plaatselijke gezondheidswerkers bezoeken regelmatig onze kolonie en hadden het vermoeden dat ik ook lepra had. Toen de Leprastichting dit van hen hoorde, werd ik direct onderzocht en ja, ik had lepra. Ik werd behandeld met antibiotica en door de de steun van het lokale gezondheidscentrum en het zelfzorgkamp van de Leprastichting, voelde ik me steeds iets beter.”
“Door de behandeling voelde ik mij niet alleen beter, ik kreeg ook geld om mijn bedrijfje te starten”
De Leprastichting zorgde ervoor dat hij en zijn familie een huis en een stukje land kregen vanuit het sociale welzijnsprogramma van de Indiase regering. Ook bleven ze druk uitoefenen om ervoor te zorgen dat Mahesh een invaliditeitskaart kreeg en een bijbehorend klein pensioen. Mahesh: “Hiermee had ik al enige zekerheid. De lening van de Leprastichting zorgde ervoor dat ik verder in mijn levensonderhoud kon voorzien. Inmiddels heb ik een klein kousenbedrijfje dat zorgt voor wat financiële extra’s.”
* Een belangrijk doel in de strijd tegen lepra is uitsluiting van leprapatiënten te voorkomen. Zelfzorgkampen maar ook microkrediet spelen hierbij een belangrijke rol. In 2020 is de sociaaleconomische situatie van ruim 2000 leprapatiënten verbeterd ( zie jaarverslag 2020).