Van slachtoffer naar rolmodel
Uit angst of uit schaamte zoeken veel leprapatiënten te laat hulp. Ook bij Xavier (50) was dit het geval. Hij had al wonden aan zijn voeten maar durfde niet naar een gezondheidskliniek te gaan. Mensen met lepra werden in zijn omgeving vroeger naar ver achter de bergen verbannen. Een verschrikkelijk lot dat gelukkig niet meer voorkomt. Helaas geldt dit niet voor discriminatie en uitsluiting. Xavier heeft hier ook mee te maken gehad maar heeft deze nare ervaringen weten om te zetten naar kracht. Een verhaal over hoe je leven een andere wending kan nemen; van slachtoffer naar rolmodel.
“Mijn familie wilde niet meer bij mij wonen”
Xavier liep te lang met zijn klachten rond. Het begon met vlekken op zijn huid en daarna kreeg hij wonden aan zijn voeten. Xavier durfde geen hulp te zoeken omdat hij bang was voor de diagnose lepra. Dorpsbewoners waren bang voor besmetting. Xavier: “Mensen met lepra werden vroeger verbannen naar achter de bergen. Dat is nu niet meer maar ik kreeg hele nare reacties. Zelfs mijn familie wilde niet meer bij mij wonen. Alleen mijn moeder heeft mij nooit in de steek gelaten.”
“Door de medicijnen werd ik beter”
Op een gegeven ogenblik werden zijn klachten zo erg dat Xavier een voorlichtingsbijeenkomst bezocht. Een vrijwilliger stuurde hem door naar een kliniek waar lepra bij hem werd vastgesteld. Door de medicijnen begon hij verbetering te zien maar hij kon niet voorkomen dat een deel van zijn been moest worden geamputeerd. Xavier: “Helaas heb ik op dit moment een ontsteking waardoor ik niet het land kan bewerken. Mijn vrouw doet voornamelijk het zware werk. Ik help mee in het huishouden en ik bouw een aanbouw voor het huis waar ik mijn rieten matten kan maken. Met deze opbrengsten kan ik mijn vrouw weer helpen.”
“Mensen respecteren mij nu”
Door de behandeling zagen de dorpsbewoners dat Xavier beter werd en namen weer contact met hem op. Xavier: “Mijn leven is nu zoveel beter. Als ik om hulp vraag, krijg ik dat; de mensen respecteren mij nu. Ze hebben vertrouwen in de medicijnen en weten dat ik anderen niet meer kan besmetten.” Xavier is nu een rolmodel in zijn eigen gemeenschap. Aan de hand van zijn eigen verhaal wijst hij op het belang van tijdig hulp zoeken en hoe je het beste voor jezelf kunt zorgen. Hij is hoofd hygiëne in de zelfzorgroep. Hij neemt nu initiatieven en berust niet zomaar meer in zijn lot.
“Ik help nu de Leprastichting”
Xavier: “Omdat ik mijn eigen ervaringen naar de zelfzorgroep meenam en deze met anderen deelde, heb ik zelfs meegewerkt aan een workshop van de Leprastichting. Ik kan aangeven aan wat voor voorlichting behoefte is, welke misvattingen er zijn over lepra en hoe dorpsbewoners denken en reageren. Zo kan ik nu anderen goed helpen. Ik hoop dat deze activiteiten van de Leprastichting worden uitgebreid naar andere districten. Ik kom graag naar Nampula om nog meer ervaringen uit te wisselen.”
Drie leprabestrijdingsprogamma’s
Met drie strategische programma’s naar een wereld zonder lepra en zonder uitsluiting als gevolg van handicaps. Elk programma heeft een eigen aandachtsgebied: Geen besmetting, Geen handicaps en Geen uitsluiting. De drie programma’s zijn onderling nauw met elkaar verbonden want als je niet besmet bent, ontwikkel je geen lepra en als je geen lepra hebt, krijg je geen handicaps als gevolg van lepra.
