“Ik wist niet dat het een symptoom van lepra was”
Doordat de eerste symptomen van lepra lastig te herkennen zijn, krijgen nog teveel leprapatiënten te laat hun diagnose. Gebi (20) uit het dorp Amarasi in Indonesië is zo’n leprapatiënt. Ook bij haar werden de symptomen van lepra niet tijdig herkend, waardoor ze pas laat de zorg kreeg die ze zo nodig had.
Rond haar 15e krijgt Gebi een rode plek op haar rechterwang. Ze heeft geen idee wat het is en ook de plaatselijke arts, die ze bezoekt, tast in het duister. Wel krijgt ze van hem medicijnen voorgeschreven. Gebi: ’Die medicijnen werkten helemaal niet. De vlek bleef precies even groot. Er was niemand die mij vertelde dat het een symptoom van lepra kon zijn. En zelf wist ik helemaal niets van lepra. Niemand in mijn familie eigenlijk’, herinnert Gebi zich.’
‘Lopen ging steeds moeilijker’
In de twee jaar die volgen, krijgt ze steeds meer plekken op haar voeten in combinatie met hoge koorts en pijn over haar hele lichaam. ‘Ik kon bijna niet meer lopen en ik miste daardoor vaak lessen op school, dat vond ik echt heel erg’, aldus een zichtbaar emotionele Gebi. Op 17 jarige leeftijd krijgt ze in het plaatselijke ziekenhuis, eindelijk de diagnose lepra. Ze begint optimistisch aan haar behandeling, maar stopt na 2 maanden alweer, vanwege een vervelende reactie op de medicatie. Vervolgens gaat haar gezondheid hard achteruit.
Speciaal lepraziekenhuis
Gebi: ‘Ik kon 6 maanden niet naar school en schaamde me erg voor de plekken op mijn armen en voeten’. Toch haalt ze met veel pijn en moeite haar diploma en ze meldt zich, op advies van een lokale predikant, opnieuw voor een behandeling. Dit keer in een speciaal lepraziekenhuis, op 7 uur rijden van haar huis. In deze kliniek, gerund door een partner van de Leprastichting (de Yayasan Ibu Anfrida Foundation), krijgt ze medicatie, begeleiding, fysiotherapie, advies over goed eten en ook een rolstoel. Gebi: ‘Ik ben ontzettend blij en opgelucht dat ik dankzij de steun van de Leprastichting weer aan mijn herstel kan werken’.
Rolstoel doorgeven aan een ander kind
Binnenkort hoopt ze weer zelfstandig te kunnen lopen en wil ze haar rolstoel doorgeven aan een ander kind met een handicap door lepra. Gebi: ‘Daarna wil ik mijn droom om een diploma in de economie te halen, realiseren. Al weet ik nog niet precies hoe ik dat ga doen’, aldus een weer lachende Gebi.
